Nadszedł czas, aby w końcu podsumować sierpniowy wyjazd na Podlasie. W trakcie kilku dni pobytu w moich rodzinnych stronach miałam okazję spędzić cztery noce pod gwiazdami. Zebrałam sporo materiału zdjęciowego, przygotowałam nawet króciutki filmik o tym co można zobaczyć na podlaskim niebie. A było co oglądać - meteory (maksimum Perseidów), satelity, flary Iridium, mnóstwo kosmicznych śmieci, Droga Mleczna widoczna gołym okiem, odkrycie Aldebarana przez Księżyc, burza szalejąca w oddali oraz teleskopowe obserwacje mgławic, gromad otwartych i kulistych, komet. Uff, sporo tego było :-) Dobrze, że pogoda dopisała i przez większość czasu miałam w miarę czyste niebo.
Stack z 62 zdjęć, przysłona f/3.5, czas ekspozycji 30 s, ISO 1600:
Pojedyncza klatka, przysłona f/3.5, czas ekspozycji 29 s, ISO 800:
Pojedyncza klatka, przysłona f/3.5, czas ekspozycji 30 s, ISO 1600:
Filmik timelapse złożony ze 143 zdjęć, przysłona f/3.5, czas ekspozycji 30 s, ISO 1600:
Stack z 62 zdjęć, przysłona f/3.5, czas ekspozycji 30 s, ISO 1600:
W nocy z 8 na 9 sierpnia najważniejszym wydarzeniem astronomicznym było odkrycie Aldebarana przez Księżyc. Wybrałam się więc z kolegą w okolice wsi Mińce, aby mieć jak najlepszy widok na wschodnie niebo. Rozstawiliśmy się ze sprzętem fotograficznym i teleskopem i w międzyczasie oglądaliśmy różne obiekty głębokiego nieba. I gdy już nadszedł ten moment, gdy najjaśniejsza gwiazda gwiazdozbioru Byka wyłaniała się zza ciemnej krawędzi Księżyca, podpięliśmy kamerę do teleskopu, źle wycelowaliśmy i przegapiliśmy sam moment odkrycia... ;-) Na pocieszenie zrobiłam zdjęcie, gdy Aldebaran i Księżyc znajdowały się dość blisko siebie - tym razem tylko przy użyciu mojego Canona, bo niestety nie mogłam podpiąć aparatu do teleskopu.
Sprzęt:
- aparat Canon EOS 500D
- obiektyw Tamron 18-250 mm
Tej samej nocy w kadrze złapał mi się także bardzo jasny Perseid. Pozostawił po sobie ślad widoczny jeszcze kilka sekund po spaleniu się w atmosferze. Jak się później okazało to najlepsze zdjęcie, jakie mam z obserwacji tego roju meteorów w bieżącym roku i paradoksalnie w trakcie maksimum naliczyłam mniej zjawisk, niż w trakcie nocy poprzedzających tak szeroko nagłaśnianą "Noc Spadających Gwiazd".
Popularnie nazywane "spadającymi gwiazdami" Perseidy związane są z kometą 109P/Swift-Tuttle. Radiant Perseidów znajduje się w gwiazdozbiorze Perseusza, poniżej granicy z Kasjopeją i to właśnie stąd we wszystkich kierunkach "wystrzeliwały" meteory.
Popularnie nazywane "spadającymi gwiazdami" Perseidy związane są z kometą 109P/Swift-Tuttle. Radiant Perseidów znajduje się w gwiazdozbiorze Perseusza, poniżej granicy z Kasjopeją i to właśnie stąd we wszystkich kierunkach "wystrzeliwały" meteory.
Pojedyncza klatka, przysłona f/3.5, czas ekspozycji 29 s, ISO 800:
To co było najpiękniejsze podczas wszystkich tych obserwacyjnych nocy to niesamowita Droga Mleczna widoczna gołym okiem. Bez problemu można było zlokalizować Trójkąt Letni, który tworzą trzy jasne gwiazdy: Altair (w gwiazdozbiorze Orła), Deneb (w gwiazdozbiorze Łabędzia) i Wega (w gwiazdozbiorze Lutni). Ten charakterystyczny dla letniego nieba układ gwiazd można podziwiać właśnie z północnej półkuli.
Filmik timelapse złożony ze 143 zdjęć, przysłona f/3.5, czas ekspozycji 30 s, ISO 1600:
